Wrocław, to stare miasto, z poniemieckimi kościołami, kamieniczkami a i nawierzchnia na niektórych uliczkach pamięta chyba te odległe czasy. Pięknie odnowiony rynek i nawiedzane przez turystów zakątki przyciągają wzrok i obiektywy aparatów, ale ostro jeżdżący kierowcy oraz tramwaje każą patrzeć wokół siebie.

Zobaczyliśmy więc Odrę, wrocławskie kanały, wyspy, w tym Wyspę Piasek, na którym jest piękny kościół pw. Najświętszej Marii Panny. Pozostały do zwiedzenia: Ostrów Tumski z Ogrodem Botanicznym - ponoć pięknym, wrocławskie ZOO - cały dzień zwiedzania i pewnie wiele innych jeszcze atrakcji.
Wybraliśmy spacer nabrzeżem Odry, posiedzenie wśród rzeźb Dunikowskiego oraz główny punkt wyjazdu - Panorama Racławicka.

Potem były Sudety. W porównaniu z Bieszczadami nieco wyższe, a przede wszystkim bardziej strome. No cóż - starzejemy się. Celem była Śnieżka z obserwatorium zbudowanym na jej szczycie.
Najpierw podróż kolejką linową - strasznie chybotliwe to siodełko, później marsz na szczyt.

Widok na obserwatorium z miejsca tuż pod szczytem dopinguje do wysiłku. Jeszcze tylko kilka głębokich wdechów i można gratulować osiągnięcia.
Niestety, na górze jak na ruchliwej ulicy - tłumy Panie, tłumy.
Ale co za widoki!

W drodze powrotnej jeszcze Sanktuarium Maryjne w Wambierzycach - piękny kościół którego początki sięgają XIII w. Z tego okresu pochodzi figurka Wambierzyckiej Królowej Rodzin - obecna budowla ma trzystuletnią historię. Tu również Kalwaria z 74 kapliczkami rozrzuconymi po okolicy oraz ruchoma szopka, ponoć największa w Polsce.
Wambierzyce położone w dolinie potoku Cedron u podnóża Gór Stołowych zasługują na dłuższe odwiedziny - to pewne.

I jeszcze droga "stu zakrętów" z pięknymi kamykami dla olbrzymów, jeszcze Kaplica Czaszek w Czermnej, gdzie zgromadzono ponad 20 tysięcy czaszek ludzkich i gdzie można zadumać się nad sensem życia i naszym zabieganiem, jeszcze przejazd urokliwymi dolinami Kotliny Kłodzkiej i zrobiło się ciemno.